Ik voel me soms net een huisarts
Als Budgetcoach voel ik me soms net een huisarts: het eerste portaal waar mensen met een geldvraag komen. Maar waar een geldvraag is, worden ook andere leefgebieden geraakt. Dus daarover vraag ik ook uit.
Ik kan me zo indenken dat je je afvraagt of ik als Budgetcoach iedereen met een geldvraag kan helpen. Want dat zou natuurlijk fantastisch zijn!
Hoe gaat dit in de praktijk?
Als ik voor het eerst bij mensen thuis kom, maken we kennis en vraag ik goed door, zodat de hulpvragen boven tafel komen. Ook kijk ik welke formele of informele hulp er al is. (denk aan psycholoog, praktijkondersteuner, ambulante begeleiding of iemand uit het netwerk die helpt met bijvoorbeeld belastingzaken)
En in veel gevallen kan ik deze cliënten tijdens een coaching traject zelf helpen door hen te ondersteunen bij het creëren van overzicht, het krijgen van inzicht, het helpen bij het maken van goede keuzes en het uitzetten van de juiste acties.
Maar wat als ik dat niet kan?

Of niet voldoende?
Dat komt voor. Is dat erg? Nee, hoor!
Maar wat doe ik dan?
De opties
Waar mogelijk werk ik samen met het bestaande netwerk van de medewerker.
Zijn de schulden dermate problematisch, dat deze niet met wat betalingsregelingen opgelost kunnen worden dan verwijs ik door naar de Stadsbank. Ik help de medewerker met het indienen van de aanvraag en alle bijlagen. En ik laat pas los als de medewerker een goede vaste contactpersoon heeft die daadwerkelijk een schuldregeling gaat opstarten.
Het komt ook voor dat iemand echt zijn eigen geldzaken niet kan beheren. Dit kan tijdelijk zijn door bijvoorbeeld schulden of een ingewikkelde privé situatie. Maar het kan ook langdurig zijn bij mentale beperkingen bijvoorbeeld. In dat geval verwijs ik door naar een bewindvoerder uit mijn netwerk die ik persoonlijk ken en vertrouw.
Dan zijn er nog situaties, waarbij ik externe expertise zoek, maar waarbij de cliënt wel bij mij in coaching blijft. Denk aan bijvoorbeeld een hypotheekadviseur.
En voor de langere termijn?
Coaching is altijd een tijdelijke interventie. Dus de medewerker gaat op enig moment weer alles zelf doen. En dat is niet altijd even eenvoudig. Denk aan bijvoorbeeld het lezen van moeilijke brieven, het aanvragen of wijzigen van toeslagen of het regelen van de belastingaangifte.
Ik zoek altijd naar partijen waar de medewerker op langere termijn (veelal) kosteloos hulp kan vragen als dat nodig is. Denk aan een bibliotheek of wijkcentrum waar ondersteuning wordt geboden, een servicepunt voor toeslagen of een belastingspreekuur.
Zoek jij een “huisarts” voor de geldvragen van je medewerkers?
Neem dan gerust vrijblijvend contact op!
Of boek een workshop, waarmee je de leidinggevenden in je organisatie toerust in het herkennen van en omgaan met de geldvragen van hun medewerkers.
Reacties
Ik voel me soms net een huisarts — Geen reacties
HTML tags allowed in your comment: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>